برای بچه های خردسال ، به خانه آوردن چیزهایی که مال خودشان نیست ، امری عادی به حساب می آید. وقتی دزدی کشف می شود ، این نکته اهمیت دارد که از نصیحت کردن و نمایش اجرا کردن پرهیز کنیم. کودکی را که دزدی کرده است می توان بدون اهانت به شخصیت او ، به راه راست هدایت کرد. با لحنی ملایم و محکم به او می گوییم :
« این کامیون مال یک نفر دیگر است ، ببر و به خودش بده.»
«این تفنگ مال تو نیست ، ببر به صاحبش پس بده.»
وقتی کودک آب نباتی را می دزدد و در جیبش می گذارد ، بهترین کار این است که احساساتی نشویم و با او کاملاً منطقی برخورد کنیم :
« این آب نباتی که درجیب چپ تو هست ، باید بماند در این مغازه.»
اگر کودک داشتن آب نبات را انکار میکند ، ما اشاره ای می کنیم ودوباره همان حرف را می زنیم :
«آب نباتی که دراین جیب توهست ، مال این مغازه است.آن را بگذار سرجایش.»
اگر او قبول نکرد ، آب نبات را از جیبش در می آوریم و درضمن به او می گوییم :« این آب نبات متعلق به این مغازه است ، باید اینجا بماند.»
سوال اشتباه و گفتار صحیح
وقتی مطمئن هستید که کودکتان از لای کتاب شما پول دزدیده است ، بهترین کار این است که از او سوال نکنید. و درباره ی این کار به او چنین بگویید :« تو یک اسکناس از لای کتاب من برداشتی. پسش بده.» وقتی پول پس گرفته می شود ، با لحنی محکم به او بگویید :« هر وقت پول لازم داری از من بخواه ، وآن وقت درباره اش صحبت خواهیم کرد.» اگر کودک منکر عملش شد با او جر و بحث نمی کنیم یا مصرانه از او نمی خواهیم اعتراف کند ؛ به او می گوییم :« تو آن پول را برداشتی ، پسش بده.» اگر کودک قبلاً پول را خرج کرده باشد ، بحث ما بایستی روی راه های بازپرداخت و کارهای سخت و طاقت فرسایی که او باید در عوض این کارش انجام دهد ، تمرکز یابد و یا از مقدار پولی که به عنوان پول توجیبی به او می دهند ، کاسته شود.
این نکته مهم است که از دزد و دروغگو نامیدن کودک پرهیز کنیم ویا برای او پیشگویی نکنیم که آخر وعاقبت بدی درانتظارش هست. مفید نیست که از کودک بپرسیم :« چرا این کار را کردی؟» او شاید خودش نداند که محرک و انگیزه اصلی این کارش چه بوده ، و پافشاری ما در این که بگوید چرا ، فقط سبب خواهد شد که کودک دروغی دیگر بگوید.
خاطر نشان کردن این که از کودک انتظار دارید نیاز پولی اش را با شما درمیان بگذارد ، مفیدتر خواهد بود :
« از این که به من نگفتی پول لازم دارم ناامید شدم.»
« وقتی پول لازم داری ، بیا و به من بگو. درباره اش صحبت خواهیم کرد.»
گفتار آخر مجازات کافی ومطلوب را پی ریزی می کند. این گفتار کودک را ناراحت و رنجور باقی می گذارد و در کودک این احساس مسئولیت را ایجاد می کند که برای جبران بدرفتاری خود کاری انجام دهد.
برگرفته از کتاب:(رابطه ی والدین و کودک) – دکتر هایم جینات
