بعداز 30ثانیه تنبیه بانگاه برمی گردیم به حالت طبیعی کاملاً آگاهانه و با انتخاب خودمان.حالا دو تا کار مهم باید انجام دهیم:
1 – پیام محبت و صمیمیت به کودک می فرستیم. یک پیام غیر کلامی. ببینید چه علامت یا کار به خصوصی بین شما و فرزندتان هست وقتی که به هم پیام محبت می فرستید، مثلاً بعضی لپ می کشند، بعضی دماغشو می گیرند و … این مرحله ترمیم است.
چون بعد از سی ثانیه تنبیه تمام شده و بعد از تنبیه حتماً باید پانسمان و مداوا باشد. در هر صورت بچه یک آسیبی در تنبیه دیده و حتماً باید ترمیم شود. حتی تنبیه در همین حد نیز به بچه آسیب وارد می کند.و در این مرحله به بچه می فهمانیم که دوستت دارم و رابطه ی من و تو برقرار است. این ناراحتی من برای کارت بود نه برای وجودت.کارت منو اذیت کرد، خودت نه .
یک پیام شادمانی ردوبدل می کنیم تا کودک مطمئن شود پدر یا مادر از دست او ناراحت نشده اند و این درک را از خودش داشته باشد که کارم بد بود، خودم بد نیستم.تأکید می کنم که این مسئله اصلاًرا به زبان نیاورید و یا خیلی خیلی کم استفاده کنید.
مادرها که با من صحبت می کنند اذعان می کنند که من دائماً به بچم می گم که من از تو ناراحت نیستم، کارت منو ناراحت کرده؛ بچه ها این جمله را نمی فهمند، در عمل باید نشان بدهید یعنی اجرای 30ثانیه و یک پیام عملی محبت آمیز.
2- پیام شخصیتی
بستگی به سن و زمان و موقعیت کودک دارد.مثلاً میگیم تو که به بابا کمک می کنی و میری روزنامه می خری ، این قدر بابا رو دوست داری چرا شیرینی بابا رو خوردی؟
کودک از این تنبیه سالم بیرون می آید
