همه چیز را با هم برابر نکنید: در یک خانواده، چیزی مانند همسانی کامل وجود ندارد.
به یک بچه بزرگتر ضرورتا اجازه داده می شود تا کاری را انجام دهد، که خواهر یا برادر کوچکترش نمیتواند.
به جای تلاش برای همسان کردن بچه هایتان، با آنها به عنوان افراد منحصر به فرد و خاص رفتار کنید.
حق تملک بچه هایتان را بدهید: اشتراک مهم است، اما نباید بچهها برای تقسیم کردن هر چیزی تحت فشار قرار بگیرند.
هر بچهای باید چیزهای مختص به خودش را داشته باشد، که کاملا برای خودش باشد.
نشستهای خانوادگی را حفظ کنید: هفتهای یکبار با تمام اعضای خانواده دور یکدیگر جمع شوید، تا هر مسئله ای را بررسی کنید.
به هریک از اعضای خانواده فرصت دهید تا شکایت هایشان را بیان کنند، و سپس با همدیگر راه حل را پیدا کنید.
به هر کودک توجه جداگانه داشته باشید: ممکن است دشوار باشد که زمانی را با هر بچه ای به تنهایی بگذرانید، مخصوصا هنگامی که خانواده بزرگی دارید.اما لازم و ضروریست.
اما یکی از دلایلی که خواهر، برادرها از هم میرنجند، این است که آنها احساس کنند که توجه کافی از شما دریافت نمیکنند. برای اینکه فرزندانتان بفهمند که شما برای هرکدام از آنها ارزش قائل هستید برای هر بچه ای یکی یکی، وقت بگذارید.
روزهای خاصی را برای بردن دخترتان به پارک یا پسرتان به ورزش محبوبش دست و پا کنید.
حتی توجه 10تا 15 دقیقه ای روزانهی شما، باعث می شود بچه ها احساس خاصی داشته باشند.
زمانی که دعوای خواهر، برادرها غیرقابل کنترل میشود:
کاملا طبیعی است، که خواهر برادرها لحظه به لحظه با یکدیگر دعوا کنند.
اما هنگامی که دعوا افزایش پیدا میکند، تا جایی که بچهای از نظر احساسی یا فیزیکی قربانی میشود، لازم است که دعوا متوقف شود.
ضربه ی پی در پی، گاز گرفتن یا رفتارهای زجرآور (مثل غلغلک دادن پی در پی، سر به سر گذاشتن، تحقیر کردن) انواع رفتارهای بد دخترهاست و توجیهی برای شما برای پادرمیانی است.
ولی فقط پادرمیانی کنید و در آن لحظه از قضاوت یا محرومیت یا هر نوع عمل دیگر پرهیز کنید.