بدزبانی كودك را نادیده بگیرید:
اگربه طور اتفاقی، كودكتان واژه ناشایستی را به كار برد، سعی كنید به بد زبانی او، بی توجهی نشان دهید. وانمود كنید كه آن را هرگز نشنیده اید، بنابراین هرگونه تأثیر آن را بر خودتان از بین برده و بازی او را به یك بازی یك نفره تبدیل كنید، چیزی كه اصلاً برای كودكان جالب نیست.
ازخوش زبانی كودك تعریف و تمجید كنید:
بگذارید كودك بداند چه نوع گفتاری را می پسندید. هر بار كه بدزبانی نمی كند به این امر اشاره كنید. برای مثال بگویید «خوشم می آید وقتی سؤالی از تو می پرسم آرام جواب می دهی.» در عمل به او نشان دهید كه كدام گفتار وی، بدزبانی شمرده می شود.
خودتان هم بدزبانی نكنید:
از آن جا كه می دانید بدزبانی شیوه ای است كه كودك برای اعمال كنترل بر شما به كار می گیرد، پس خودتان بدزبانی نكنید. او ممكن است به دنبال راه هایی باشد تا عمداً شما را عصبانی كند و با بدزبانی، توجه شما را به خود جلب كند. پس از شركت در این بازی خودداری كنید.
بدزبانی را به كودك آموزش ندهید :
پاسخ دادن به كودك در حالت عصبانیت، تنها به او می آموزد چگونه بدزبانی كند. هر چند دشوار است ولی وقتی با عصبانیت سر شما فریاد می كشد، شما متقابلاً این كار را انجام ندهید، بلكه سعی كنید با احترام گذاشتن به كودك، احترام گذاشتن به دیگران را به او آموزش دهید. نسبت به كودك خود مؤدب باشید، گویی كه او میهمان است.
با كودك همان گونه حرف بزنید كه مایلید با شما حرف بزند:
به كودك بیاموزید چگونه از بیانی كه شما دوست دارید، استفاده كند. در بین صحبت ها از این كلمات استفاده كنید. «ممنونم، لطفاً، متأسفم و…» هم چنین به او بیاموزید تنها آن چه گفته می شود، بدزبانی محسوب نمی شود، بلكه گاهی لحن سخن گفتن هم ناخوشایند به نظر می رسد
برای كودك توضیح دهید كه بدزبانی یعنی چه :
لازم است فكر كنید آیا كودك بدزبانی می كند یا فقط شیوه بیانش این گونه است ؟ در این میان می توان مواردی از این دست را ذكر كرد : طعنه زدن، به كار بردن اسم كوچك برخی افراد، با فریاد پاسخ گفتن و سرپیچی گستاخانه، بدزبانی تلقی می شود ولی حالات امتناع ساده مانند «نمی خواهم كه» غرغر كردن و پرسش هایی مانند «آیا باید» تنها اظهار عقیده محسوب می شوند نه بدزبانی.
بر گفتار دوستان، رسانه ها و خودتان نظارت كنید:
توجه كنید كه خودتان و اطرافیانتان چگونه صحبت می كنید. دقت كنید كه كودكان، تا حد امكان كمتر سخن ناخوشایند، نیش دار و یا دو پهلو بشنوند و یاد بگیرند.
به دلیل بدزبانی، كودك را تنبیه نكنید:
تنبیه را برای موارد مهم و رفتارهای زیان باری بگذارید كه برای خود كودك و دیگران آزار دهنده و خطرناك است. بدزبانی هم، در بدترین حالت، آزاردهنده است ولی هیچ تجربه ای در دست نیست كه نشان دهد با تنبیه كردن به دلیل بی احترامی، كودك، مؤدب و محترم می شود. مجازات، تنها ترس را می آموزد و نه احترام را.
لقب دادن را آموزش ندهید :
گاه والدین، به راحتی همان القاب تمسخر آمیزی را كه كودك به زبان می آورد به سرش فریاد می كشند، برای مثال : «كودن! نمی دانی كه نباید به كسی لقب بد داد». این كار به كودك اجازه می دهد تا همان كلماتی را كه شما استفاده می كنید، به كار ببرد. خشم خود را كنترل كرده و به او توضیح دهید كه چه طور و چرا این قدر عصبانی شده اید
به دلیل لقب دادن، كودك را تنبیه نكنید:
اگر كودك را به دلیل لقب دادن مجازات كنید، هرگاه از او دور باشید از این واژه ها استفاده می كند. اعمال مجازات شدید برای درمان بدزبانی به كودك می آموزد كه چگونه كاری را پنهان انجام دهد.
