گفتگو با کودکان هنری خاص است که اصول و مفاهیم ویژه خودرا دارد.کودکان وقتی با کسی ارتباط برقرار میکنند،عمدتا آنچه را که واقعا در نظر دارند، بیان نمی کنند.پیامهای کودکان غالبا جنبه رمزی دارد که برای درک این پیامها بایستی این جنبه رمز را درک کرد و کشف رمز انجام داد.
“اندی” دهساله از پدرش پرسید:بابا،در هارلم چند تا بچه بی سرپرست هست؟پدر ا ندیکه فردی روشنفکر و شیمیدان است،از اینکه دید فرزندش نسبت به مشکلات اجتماعی علاقه نشان میدهد خوشحال شد وپس از یک سخنرانی مفصل دربارة این موضوع ،به صورت پسرش نظری انداخت. ولی ا ندی دلش راضی نشد و باز درباره آن موضوع سوال کرد: بابا در شهر نیویورک چند تا بچّه بی سرپرست هست ؟ در آمریکا چند تا؟در اروپا ؟در دنیا؟
پدر اندی سرانجام متوجه شد که پسرش دغدغه ای درباره یک مشکل اجتماعی ندارد،بلکه علاقه او نسبت بدین مسئله بیشتر از یک جنبه فردی وغیر همگانی برخوردار است. اندی از این بیشتر وحشت داشت که مبادا خود وی هم یکی از آن بچّه های بی سرپرست بشود و احساس همدردی نسبت به آن بچّه های بی سرپرست کمتر باعث سوالش بود. او علاقه ای به دانستن تعداد بچّه های بی سرپرست نداشت،بلکه میخواست از طرف پدر اطمینان حاصل کند که او را تنها رها نخواهد کرد.
