آموزش

عادت مکیدن انگشت (انگشت شست) در میان کودکان شایع بوده و در اغلب اوقات به عنوان عادت طبیعی تلقی شده که نباید نگران آن بود. کودکان غالبا در 2 سالگی یا در هنگام  پیدایش و درآمدن دندان­‌های دائمی این عادت را کنار می‌­گذارند. اما اگر این عادت پس از درآمدن دندان‌­های دائمی ادامه یافت، چه باید کرد؟ باید دلایلی که کودک را ترغیب به انجام این امر می‌­کند، جست‌وجو شود. اغلب دلایل این رفتار، روانی بوده و از عدم احساس امنیت یا اضطراب دائمی کودک ناشی می‌­شود. در این حالت کودک، آرامش و راحتی را در مکیدن انگشت می­‌یابد. این امر عدم توانایی خوابیدن برخی از کودکان بدون مکیدن انگشت را توجیه می­‌کند.

1. تنگ شدن فک بالا به همراه اعوجاج و تغییر شکل سقف بالای دهان.
2. بین دندان­‌های جلو(پاپین و بالا) فاصله افتاده و شکل انگشت را به خود خواهند گرفت. بدین ترتیب کودک نمی­‌تواند دندان­‌های جلوی (دندان­های بالا و پایین) خود را جفت کرده و حتی اگر دندان­های عقب خود را جفت کند بازهم بین دندان­های جلو فاصله خواهد بود.
3. ایجاد فاصله بین دندان­های فک بالا و عقب رفتن دندان­های فک زیرین.
شدت ضایعات فوق و تاثیرات آن به مدت و میزان فشاری است که کودک وارد می­کند. برای اصلاح آسیب­های وارده، اغلب این کودکان در سن پایین و قبل از بلوغ نیازمند تجهیزات ارتدونسی هستند؛ البته مشروط به اینکه برای همیشه عادت مکیدن انگشت را ترک کنند.

پیشنهاداتی برای رهایی از مکیدن انگشت
1. روان درمانی، به ویژه هنگامی که دلیل اصلی مکیدن انگشت، ناشی از عدم احساس امنیت و یا کمبود محبت در کودک باشد. همچنین سعی در پرکردن اوقات فراغت کودک با بازی‌های مفید.
2. گذاشتن برخی از مواد خوراکی و بهداشتی دارای طعم تلخ روی انگشتی که کودک به مکیدن آن  عادت کرده است. این کار باعث خواهد شد که مکیدن انگشت لذت‌بخش نباشد و کودک به تدریج عادت خود را ترک خواهد کرد.
3. پوشاندن انگشت مورد نظر با پارچه یا وسایل پانسمان که کودک قادر به مکیدن انگشت خود نشود. این روش بیشتر برای کودکانی که عادت کرده‌اند انگشت خود را قبل از خواب بمکند، استفاده می­شود.
4.اگر تمامی راه­های بالا با شکست مواجه شد، خانواده کودک باید به دندان­پزشک مراجعه کند. دندان­پزشک وسیله­ای را در دهان کودک (سقف بالای دهان) نصب کرده که توسط کودک قابل بیرون آمدن نبوده و کودک را از مکیدن انگشت خود باز می­دارد. این وسیله به نام “شکننده عادات”  habit breakeشناخته شده و بسیار مفید است.

منبع : نی نی سایت

ادامه مطلب

در حدود سه- چهار سالگی بچه‌ها نام خداوند را یاد می‌گیرند. اگر رفتار افراد خانواده جنبه مذهبی داشته باشند، کودک مذهب و رفتار مذهبی را می‌آموزد. کودک در ابتدا به دنبال قوی‌ترین فرد است. چون از نوزادی مادر نیازهایش را رفع نموده، می‌پندارد مادر محکم ترین تکیه‌گاه است؛ ولی به زودی می‌فهمد مادر از خیلی چیزها می‌ترسد.

ادامه مطلب