انتقاد چه زمانی سازنده است و چه زمانی مخرب؟

انتقاد سازنده نشان می دهد که کار چگونه باید انجام شود. در انتقاد سازنده، اظهارنظرهای منفی درباره ی شخصیت کودک کاملا حذف می شوند.

فرزندی دهساله تصادفا لیوان شیر را بر روی میز صبحانه ریخت.
مادر:”تو آن قدر بزرگ شده ای که بدانی لیوان را چه شکلی باید نگه داشت تا نیفتد! ببین چند بار است که به تو می گویم مواظب باش”
پدر:”بلد نیست خانم، بلد نیست، از بس که دست و پا چلفتی است، همیشه این طور بوده و همیشه هم این طور خواهد بود.”
شیری که این فرزند ریخت، 500 تومن ارزش داشت، اما آن تمسخر نیشداری که به دنبال این حادثه صورت گرفت، به اعتماد به نفس کودک لطمه زد و از این لحاظ گرانتر تمام شد. وقتی کارها به طور اشتباه انجام می گیرند و خوب پیش نمی روند، زمان مناسبی نیست که به فرد خلافکار که کار را درست انجام نداده، درباره ی شخصیتش آموزش بدهیم. در این زمان، بهترین کار این است که فقط با خود حادثه برخورد کنیم نه با آن شخص.
وقتی کودک بدرفتاری می کند، ما چگونه رفتار کنیم؟ مادر باید توصیه ی خود را با لحنی آرام بیان می کرد:”این طور که می بینم شیر ریخته، اینجا یک لیوان دیگر شیر هست و ابر نیز برای تمیز کردن اینجاست.”سپس میبایست مادر از جایش بلند می شد و لیوان دیگر شیر و ابر را به پسرش می داد. در این حال فرزند سرش را بلند می کرد و با آسودگی خاطر و ناباوری به او نگاه می کرد. وی در عین حال که مادر کمکش می کرد، کار تمیز کردن را به نحو احسن انجام می داد. در این صورت مادر از اضافه کردن اظهار نظرهای تند و تیز و نیشدار یا سرزنشهای مادرانه ی غیر مفید پرهیز کرده بود.

برگرفته از کتاب «رابطه والد و فرزند» – دکتر هایم جینات

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *