اعتماد به نفس مجموعه‌اي از باورها و احساساتي است كه ما در مورد خود داريم و در واقع درك ما از خودمان است. اين كه ما چگونه خود را تعريف مي‌كنيم روي انگيزه‌ها، نظرات و رفتارهاي ما تاثيرگذار بوده و در احساسات ما موثر است و به عبارتی دیگر شخصیت ما را شکل می دهد.

ایجاد اعتماد به نفس، یکی از مؤثرترین عوامل برای جهت دهی مثبت به احساسات کودک است. رفتار آزاد منشانه و محترمانه و درک احساسات کودک، سبب می شود که او احساس قدر و ارزش کند. عزت نفس، سبب بهره وری فرد از نیروی تفکر و به کارگیری آن در امور زندگی است.

اعتماد به نفس مناسب، سلاح كودك در برابر چالش‌هاي دنياست. كودكاني كه احساس خوبي در مورد خود دارند، راحت‌تر مي‌توانند با مشكلات محيط اطراف و فشارهاي موجود در جهان مقابله كنند. آنها تمايل بيشتري به شادي و لذت از زندگي دارند. اين كودكان واقع‌بين بوده و معمولا خوشبين هستند.
در مقابل، چالش‌هاي محيط زندگي براي كودكاني كه اعتماد به نفس پايين‌تري دارند، مي‌تواند به منزله يك منبع عظيم اضطراب و عصبانيت باشد. كساني كه تفكر منفي راجع به خود دارند، سخت‌تر مي‌توانند براي مشكلات خود راه‌حل پيدا كنند. اگر كودك دچار افكاري همچون «من خوب نيستم» يا «نمي‌توانم كاري را درست انجام دهم» باشد، ممكن است در آينده تبديل به فردي مطيع، افسرده يا منزوي شود و هنگام رويارويي با يك چالش جديد، سريع پاسخ دهد كه «من نمي‌توانم».

احساس لیاقت، بازتاب اعتماد به نفس است. کودکی که اعتماد به نفس ندارد احساس سرخوردگی کرده و مدام با خود «نمی توانم» را تکرار خواهد کرد و از اینکه خود را در موقعیت های روی صحنه ببیند می ترسد.

بر اثر دلگرمی، عزت نفس در شخص افزایش می یابد. کودکی که در ابتدای راه شخصیت سازی قرار دارد زمانیکه با دلگرمی والدین روبرو می شود پشتیبان محکمی برای خود حس می کند با تمام توان برای اثبات خود قدم به میدان می گذارد.

همه انحراف ها و اختلاف های رفتاری، در نتیجه زیان دیدن و لکه دار شدن عزت نفس افراد است. شخصیت سازی در کودک همیشه در گفتار نگنجیده است بلکه مهمتر در رفتار ما وجود دارد. کودکان با مشاهده رفتار ما و در واقع الگو قرار دادن ما درس می گیرند و اگر رفتار ما با گفتار ما مطابقت نداشته باشد دچار ابهام فکری و رفتاری می شوند.

تکیه بر توانایی های شخص، وسیله ای برای پیشرفت و حرکت اوست. کودکی که اموخته است توانایی انجام دادن کارها را دارد خود را براحتی در محیط اجتماعی و مسیولیت پذیری وارد می کند و از جمله من نمی توانم متنفر است.
احساس بی لیاقتی و حقارت، سبب راکد شدن جریان فکری و رکود ذهنی فرد می شود. کودکی که احساس منفی نسبت به خود دارد خود را در فعالیت های اجتماعی کمتر درگیر می کند و از روبرو شدن با مسیولیت های محول شده هراسان است.

یکی از مهم ترین ویژگی های عزت نفس، خلاقیت در ظهور و گرایش های مثبت در فرد است. کودکان شخصیت و رفتارهایشان با هم متفاوت است و اینکه چه رفتارهایی برای کودک خودمان در جهت ایجاد اعتماد بنفس در او پرورش بدهیم بسته به شناختی است است که حاصل می شود.فروید روانشناس مشهور اتریشی تحقیقات وسیعی در مورد شخصیت انجام داده است و معتقد است هر رفتار و عاداتی که در سنین بالا و بزرگسالی در ما وجود دارد ریشه آن را باید کودکی خود جستجو کنیم.

والدین باید کودکان را به تدریج، در صحنه هایی که جرئت وارد شدن به آنها را ندارند، وارد کنند تا کم کم، ترس آنها از میان برود و بر شهامت و قوت قلب آنها افزوده شود همچنین باید برنامه های روزانه ای برای کودک ایجاد کرده و در انان حس مسئولیت پذیری ایجاد نمایند. البته این نکته را باید بیاد بسپاریم که نباید در ایجاد حس مثبت و گفتن جملات انرژی بخش مانند تو فوق العاده ای به کودکمان افراط کنیم و تحسین کردن باید با واقعیت سازگار باشد.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *